Code Rood

25 augustus 2020

Het is code rood voor de cultuur- en evenementensector. Het coronavirus houdt de wereld na 7 maanden nog steeds in haar greep. Gelukkig hebben heel veel sectoren hun business weer kunnen opstarten, zij het dat het soms met horten en stoten gaat. Restaurants mogen weer gasten ontvangen, kappers kunnen weer knippen en verven, in de sportscholen kan iedereen weer aan zijn conditie werken en scholen zijn weer open voor de kinderen. Maar het blijft spannend, spannend of het virus onder controle blijft en of er een nieuwe golf komt die weer kan leiden tot opnieuw een lockdown.

In de cultuur- en evenementensector is het helaas nog stil. De telefoon gaat niet, de mailbox blijft leeg. Ons jaar is geëindigd op 15 maart. Verbijsterd en verslagen hebben we de dagen na 15 maart het nieuws gevolgd. En we hebben onze klanten moeten teleurstellen door alles te annuleren of te verzetten, iets wat we met heel veel pijn in ons hart hebben gedaan. Maar ook onze leveranciers, met wie wij al jaren samenwerken, moesten we vertellen dat alles werd geannuleerd. En toen stond alles stil. Het blijft vreemd om het nu niet druk te hebben met events in september, oktober en november, wat normaal gesproken hele drukke maanden zijn voor ons. En niet alleen voor ons maar ook voor cateraars, technici, artiesten, verhuurbedrijven, bloemisten, regisseurs, beveiligers, bediening, decorbouwers, tentenbouwers, beursgebouwen, evenementenlocaties, theaters en iedereen die actief is in onze sector. En natuurlijk zijn wij heel creatief, ook hoe we met deze situatie moeten omgaan. Maar het is code rood voor alle bedrijven in de cultuur- en evenementensector, we houden het niet heel veel langer vol.

Wanneer kunnen we weer samen dansen, zingen, knuffelen, feesten, zoenen, handen geven, naar het theater, bruiloften vieren, collega’s ontmoeten op personeelsfeesten, beurzen bezoeken voor je werk, uit je dak gaan bij de favoriete artiest, in het stadion zitten bij je eigen voetbalclub? Ik weet het niet, maar ik hoop gauw. En natuurlijk snapt iedereen de noodzaak van de maatregelen en de 1,5 meter maatschappij. Maar de evenementen- en cultuursector worden ongenadig hard getroffen. 51.000 mensen staan te trappelen om weer aan de slag te gaan, aan de slag met alle dingen die het leven normaal gesproken net even leuker maken, die minimaal een glimlach op je gezicht geven. Wij staan straks weer voor jullie klaar, jullie ook voor ons?

Liefs,

Pauline Verhagen